Marimbasveitin í Hafralækjarskóla

 

 

 

Gleðilegt ár og farsælt komandi ár! Hér kemur enn ein færslan um kennslu og efni tengdu því.

Fyrir nokkrum árum var ég stödd í virkjun Landsvirkjunar í Laxá í Þingeyjarsveit í góðum félagsskap :) Þar var í gangi einhvers konar listasýning með ýmsum uppákomum. Eina atriðið sem ég man eftir var hópur barna og unglinga úr Hafralækjarskóla í Aðaldal sem komu og spiluðu saman á marimbur. Já einmitt, marimbu af öllu. Þa' er ekki nóg með að ég muni bara eftir þessu eina atriði heldur hefur það verið mér sérlega hugleikið síðan. Ég vissi varla hvað marimba var áður en ég sá þetta og hafði aldrei í lífinu heyrt spilað á þetta hljóðfæri í hljómsveit. Upplifunin var æðisleg, krakkarnir voru ótrúlega góð, samstíga og skemmtileg í flutningi sínum. Í sveitinni á þessum tíma voru ólíkustu krakkar, íþróttastrákar, stelpa með kolsvart, litað hár, litlir og stórir, feitir og mjóir. Af útliti að dæma virtust þau einfaldlega hafa mjög fátt sameiginlegt heldur koma úr ýmsum áttum og stefna í ýmsar áttir en þarna mættust þau öll og það mátti ekki á milli sjá hvar spilagleðin var mest. Nú hef ég aflað mér nánari þekkingar á þessu uppátæki og bakgrunninum.            Í Hafralækjaskóla er í gangi fjölmenningarlegt tónlistarverkefni sem hófst að frumkvæði Tónlistarskóla Hafralækjarskóla í Aðaldal, Suður-Þingeyjarsýslu árið 2003 þar sem unnið er með afrísk hljóðfæri – marimbu – mbira – djembe og framandi tónlist, söng og dans, aðallega frá Zimbabwe og suðurhluta Afríku. Markmiðin eru víðtæk, m.a. að víkka tónlistarreynslu og heimsmynd nemenda, læra á framandi hljóðfæri, auka hæfni nemenda sem tónlistarmanna og, það sem vakti mína athygli sérstaklega, að þróa viðeigandi kennsluaðferðir. Já þetta eru markmið fyrir nemendurna en ekki kennara því nemendurnir sjálfir eru kennararnir! Þetta toppaði nú eiginlega alveg álit mitt á þessu verkefni. Á haustdögum 2007 var viðtal við forsprakka þessa verkefnis. Sá er norskur en nafnið man ég ekki og finn ekki í fljótu bragði. Hann kvaðst nú eiginlega ekki vilja titla sig sem kennara því að nemendurnir kenndu hver öðrum. Hann benti á að það vill oft gleymast að krakkar geta verið mjög góðir kennarar annarra krakka. Hann vildi meina að þeir hefðu oft forskot á kennarann. Krakkarnir skilja svo vel hvert annað, hvernig er best að læra, hvernig er best að útskýra, af hverju eitthvað gengur ekki eða gengur vel o.s.frv. Ég held að hann hafi hitt naglann á höfuðið. Það gleymist örugglega of oft hversu vel krakkar eru til þess fallnar að kenna öðrum börnum. Auðvitað eru á því takmarkanir eins og öðru og ég er ekki að meina að kennarar séu óþarfir en þetta mætti örugglega nýta meira í skólastarfi!              Í það minnsta gengur marimbuverkefni vonum framar. Nemendur hafa farið oftar en einu sinni utan til Svíþjóðar, Hjaltlandseyja og Færeyja til að halda tónleika og gefið út geisladisk. Nú eru starfandi 7-8 marimbusveitir innan skólans. Nemendur sveitanna hafa einnig haldið námskeið fyrir kennaranema úr Háskólanum á Akureyri og Listaháskóla Íslands. Þetta finnst mér nú alveg frábært: Börn í litlum sveitaskóla eru orðnir háskólakennararJ. Og af hverju, jú þau hafa lært á einstakan hátt að miðla áfram kunnáttu sinni og virkja hvert annað. Það sem mestu máli skiptir; þau hafa feykilega gaman að.